Bir Dostun Arkasından Ağıt

                                            (H. İbrahim’in Anısına)

Söz vermişti umut yolcuları

Yaşama birlikte tutunacaklardı

Zorluklara göğüs gerecekti

Dostluğun sarmaşığı

Karanlık yüzlü zebaniler saldırdı üstlerine

Duvarlar çevirmişti dört bir yanı

Yolları yokuştu, soğuktu

Yıkanacak su yoktu

Gençtiler,

Fırtınalara direndiler

Deli dalgalara göğüs gerdiler

Ekmeği ve soğanı bölüştü aynı sevdaya gönül verenler

Ama ölüme söz geçmez

Ölüme yalnız gidilir

Alıverdi içlerinden en güler yüzlü olanı

Bozdu oyunu

                                                      Ali Türer (Ekim 2010)

Kaçışın yok

Korkuyorsun

Savunmasız ve ürkek

Yalnız, küçük bir serçe gibisin

Kafesinde yüreğin

Ya anlamazsa diyorsun

Direğe asılı bir ampul gibi

Gene kalırsam sokağın bir köşesinde

Tek başına, çaresiz

Terk edilirsem yine

Tırnaklarımı yersem sevişen çiftleri görünce

Yok olmayı istersem

Dalgaların kıyıya vurduğu bir salyangoz gibi

Olabilir gülüm bütün bunlar olabilir

Tanrı eliyle kurulmuş bir tuzaktır sevda

Bu acımasız ormanda

Kaçışın yok

Ökseye tutulmak kaderin

                                     Ali Türer (Ekim 2010)