Bilardo Topu

Bilardo Topu

vurgunlara ipotekliydi geleceği
ustacaydı sopanın vuruşu
fırladı birden sadık bir köpek gibi    
     falsoya uydu
hedefi bulmadan vurdu başını bir, iki
sonra döndü bir süre          
     aptalca, şaşkın
ve durdu.         
      yaşam sırada bekliyordu.

Şiire Dair

Yok dostum.
Yürekteki ışığın kâğıda düşebilmesi yetmez
Yağmur ne kadar sağanak yağsa
Ne kadar deli aksa da nehir
Gelse de bütün renkler bir araya gökkuşağında
Doğa şair değil.
İnsan eli değmeli
Şair
Narına yanmadan ateşi avucuna alabilmeli.
Sevdanın göz bebeğindeki ışığa bir ad koyabilmeli
Tayfunlar, çağlayanlar, volkanlar
                 kalemi efendi bilmeli
Sihirli imbikten düşen her damla
                               iz bırakabilmeli
İnsan eli değmeli
                                              Ali TÜRER  (Mayıs 2010)

İnsana Dair

Bugün insana dair bir şeyler yazmak gelmiyor içimden
Bahara küsmüş, uyanmıyor bu toprak
Gözler ışıksız
Sular yitirmiş kaynağını
Heyecan vermiyor yağmur
Sözün gücü yok, gücün insafı
Düşünce kısır, korkak
Vicdan çaresiz, suskun
Kana bulanmış eller yitirmiş maharetini
Dokunmalar yalancı
Yürekler sağır
Bugün insana dair bir şeyler yazmak gelmiyor içimden
                                                                           Ali TÜRER (Nisan,2010)

Yok Sayılan Kadınlara Davet

                                Gazze’de direnen analara ithaf olunur
Duyun kanı çekilen damarların ağıtını
Bakın kolona vurulmuş küheylanın yıldırımlaşan gözlerine
Kıvransın vücudunuz
Yaşasın çağının sancısını
Gömün dişlerinizi 
Ve doğurun
Savaş naralarını bastıracak bir büyük çığlık için
Özgürlüğe hasret topraklar için
Kuşatılmışlığı dağıtacak o büyük özlem için
Kavlaşan tutsaklığa bir kıvılcım doğurun
Doğurun analar
Sıkılan yumruğunuz
Sıklaşan soluğunuzla
O kutsal ağrınızla doğurun
Doğurun direnen umut aşkına
                                           Ali TÜRER (2010)

Umut Yeşerince

Umut Yeşerince

çalışır duygu toprağında bir karasaban
tutukluluğun biley taşında özlem biler sevgi biler
bir sabır eğesi işler sessizce
suyu umut pınarından
demiri bilinç dağından bir keskin çelik
itilir inancın güçlü ellerinde
genleşir özlem
......
kaynak sularıyla beslenen kır çiçeğim
çaldın sevi mayanı kabarıyor yüreğim
.....
kırkyılanlar sağıyordu canımı,
izin vermedi depreminsıyrıldı sancılı geceden
taşındı sevi bağına bedenim
bereketli omcaların en güçlüsüne verdim sırtımı
güneşe uzattım ellerimi
dindi ağrılarım
ısındı yüreğim
......
ne fırtınalar gördü bu toprak
nice yiğitlerin üstünü örttü
dudakları kaç kez çatladı kahrından
yılmadı
acının döllediği tohum
buluşunca çilenin özsuyuyla
hazırlanmaya başladı  yeni doğumlara
                                                      Ali TÜRER

Görüşmecim 2

Görüşmecim 2

Üçüncü yılı tutukluluğumun
Üç yaşını bile doldurmadı henüz
İki kez getirebildi annesi
Hadi nazlanma
   gel sarıl babana
Ne zaman vakit buldun da küstün a kızım
   söyle bana
Yok kaçıyor
    başını annesinin göğsünde saklıyor
-Niye, niye gelmiyorsun kucağıma
Kapkara bakışları ok gibi, boğazım düğümlendi
-'Ama biz bekledik, bekledik sen gelmedin'
Domdom kurşunu yüreğimde patlayan
Bu kadar ağır bir yük olmadı  çaresizlik
Büyüdü duvarlar, büyüdü korku
Bir nefes alabilsem
Çıldırıyorum.
                                        ALİ TÜRER (1984 Kandıra)

Görüşmecim 1

Görüşmecim 1

bugün görüş günü
içimde ayrılıkların hüznü
tel örgünün ötesinde kar
karın üstünde serçecik
hoşgeldin görüşmecim
açsın yorgunsun bildim
ama dinle
telörgüyü geçme
açıl düşlerimin engin maviliğine

                                                  Ali TÜRER (1983)

Deli Dalganın Türküsü

Deli Dalganın Türküsü

rüzgar fısıldamış bir kez çağrını
kızgın nefesini taşımış yüzüme çöpçatan
ben, kumsalın aşığı deli kız
yerimde nasıl durayım
kahrolsun durgunluğum
köpüklensin sevdam
sarı sıcaklar okşasın sırtımı
içilsin serinliğim
hasretimin ana rahmi mavi dünyam toprağım
yerimde nasıl durayım
ayrılıklara dönmeliyim bırak beni kumsalım
kurursa saçlarım
çürür dudaklarım
yanında nasıl kalayım 
                                                 Ali Türer   (Ağustos 1986)

Balını içine gömdü

Dokundu güneş gibi
gün döndü sehere durdu
Çiğdi soğuya geldi
ağardı kırağı oldu
Yoğruldu hamur gibi
göz etti kabara geldi
Tavada mısır gibi
kavruldu beyaza döndü
Kurudu yemiş gibi
balını içine gömdü
                                      Ali TÜRER

Bir cenaze töreninin ardından

                                             (Uğur Mumcu'nun anısına)   
seni yağmurlu bir günde vurdular
hep puslu kalsın diye belki ülke geleceği
yanıldılar
uğurlandığın gün
dört bir yandan gönül ışığı düştü    
           tabutunun üstüne
aydınlanıverdi ortalık.
yağmur sularına baktım simsiyah akıyordu
sanki karanlığın ayak izlerini yıkıyordu
insanların yüzleri ıslak, öfkeli
ağaçların gözyaşları pırıl pırıl
yağmur inatla yağıyor
ama akan sel
               insan seli    
                                                
                                             Ali TÜRER   (1993-Balıkesir)

Bir yalnızlık türküsü

aklını çelen yalancı baharlardı
bastırılmaya alışık
açığa çıkmaya muhtaçtı duyguları
bir sabah baktı ki kara buğu dağılıyor
ılık nefesiyle tatlı tatlı okşuyor geleceğin taşıyıcısı başını
umutlandı
zamanıdır dedi, zamanı
damarlarına yürüdü toprağın kanı
dallarında güç
gözleri çiçek çiçek
kuşların dillerine düştü neşesi
fakat izin veremezdi kara kazan kazıyıcılar
görevini yapmalıydı cehennem bekçileri
birdenbire
üstüne çöktü mü bir kabus,
zorba mı zorba
fırtınalarla geldiler yeşilin düşmanları
dağıldı bereketli duyguların harmanı
döküldü birer birer
bir başka bahara kaldı umutları
                    yalnızlığa düştü kolları
                                       
                                                     ALİ TÜRER

İşsizim

Akmayacaksa su

Esmeyecekse rüzgâr

İşlemeyecekse demir

Açmayacaksa anahtar

                 niye var

Yaratmayacaksa eller

Düşünmeyecekse beyin

Hissetmeyecekse yürek

                Neye yarar

İşsizim

Kafam ateş çemberi

Düşünceler umutsuz bir döngü tutturmuş

               Akrep gibi

Geceler sıtmanın nöbet saati

İşsizim

Yok hükmündeyim

                                          Ali TÜRER (2010)

Aynı denize gönül vermez mi sular

Kötü değildi niyetimiz

Anlaşmak içindi dil, el ele vermek içindi bayrak

Peki ama

Aynı salıncaklarda büyütmedik mi çocuklarımızı

Aynı sevinci yaşamadık mı ilk adımlarını attıklarında

Aynı gökyüzüne salmadılar mı uçurtmalarını

Aynı yeşile basmadılar mı?

Aynı yürek kıpırtısını yaşatmadı mı sevgilinin ilk öpücüğü

Biz üretmedik mi birbirlerine sıktıkları kurşunları

Aynı toprağa sermedik mi bedenlerini

Aynı acının ocağında dağlarken yüreklerimizi

Aynı nefretle bakmadık mı birbirimizin gözlerine

Özelimiz var

Övünülecek kanımız, sığınılacak ülkümüz var.

Peki ama

Aynı denize gönül vermez mi sular

                                                                   Ali TÜRER

Tutuklun olacağım

Kurumuş sel yatağıydı toprağım

Damlamıyordu pınarım

Vurgun yedi gözlerinin güneşinde

Çözüldü buz tutmuş doruklarım

Seline tutuldum

Yeşillendi gülüşüne dallarım

Damarlarıma yürüdün

Yelkenime yön verdi rüzgârın

Söz verdim

Tutuklun olacağım

                                       

                                      Ali TÜRER (Mayıs 2010)

Mahkum

Mahkum

Çınarın gölgesinde bir telaş bir telaş

Baharın nefesiyle coşmuş yine kuşlar
Ziyaret saati başlamış

Kokusunu paylaşmaya hazırlanıyor fesleğen

Boş bakışlarla izliyorum

Kayıtsız

Ne çoluk çocuk, ne eş, ne iş
Sağır duvar duyarsızlığı yaşarım

Umarsız

Vurdum mu kafayı yastığa

Kör kuyulara düşerim amaçsız
Uyurum tasasız ve rüyasız

Zamana tutukluyum

                                           Ali Türer (Balıkesir 1981)

Bırak ben şiir yazayım

Sabit hatla bağlanmışım sana gülüm

Umudun olmaktan korkmuşum

Şimdi senden o kadar uzakta bir o kadar yakın

Umutsuzluğa tutsak düşmüşüm

Nasıl anlatabilirdim

Vurduğun kelepçeyle ağırlaşan yüreğimi

Nasıl anlatabilirdim

Seni kendimde aramanın dışında her şeyin anlamını yitirdiğini

Nasıl anlatabilirdim

Bütün şehirlerimin sana açıldığını

Bütün sularımın sana aktığını

Kâğıdım kalemim olmuşsun gülüm

Bırak ben şiir yazayım

                                              Ali TÜRER (Haziran 2010)

Baharım olursun gülünce

                                                (Kızım Işıl’a)

Ürperir banyodan yeni çıkmış bir kız

Taptaze bir yaprak

Sabah yeliyle

Gözündeki parıltıyı gördüğümde

Nasıl işlerse içime

Çiğnenmiş bir tomurcuk

Boynu bükük bir çiçek

Örselenmiş bir çocuğun uyurken iç çekişi

Öyle dokunur acın asılı kalınca gözlerinde 

Umudum, gönül şenliğim

Baharım olursun gülünce

                                               (Haziran 2010)

Başıboş kaldı gönül yelkenim

Hangi deryalarda bulunur incinin hası

Hangi sularda yıkar saçlarını denizkızı

İpek böceği nerede örer kozasını

Mutlaka dikildiği yerde mi açar çiçek

Bırakıldığı yerde mi durur taş

Değdiği yeri mi dağlar ateş

Hasrettim toprağın kokusuna

Eski bir dost gibi çıktı karşıma

Beklenmedik yağmurlarda ıslandı yüreğim

Bu kez de kısa sürdü bahar

Dağıldı kekik kokuları

Sönüverdi deniz fenerim

Esmiyordu rüzgâr

Ay karanlıktı

Başıboş kaldı gönül yelkenim

                                          Ali TÜRER (Haziran 2010)

Bir pergelin ayakları gibiydik

Bir pergelin ayakları gibiydik

Pervanesiydik birbirimizin

Kâbe’siydik

Ben sınırları çizdim

Sen yükü çektin

Dost değildi yaşadığımız çağ

Düşmemizi bekledi köşe başında çakallar

Çatladı fırtınalarda dudaklarımız

Parçaladı ellerimizi kayalar

Kavga da ettik

Acı da çektik

Ama hep buluştu ellerimiz

Birlikte çektik suyu kuyudan

Kilit taşımdın

Sağlam durdukça yerinde

Dağları sırtımda taşırdım

Ama düşüverdin gülüm

Düşüverdin zamansız

Tamamlanmamıştı oysa henüz dairemiz

Kolu kanadı kırık pergel gibi kaldım çaresiz

                                            Ali TÜRER (Haziran 2010)

Paylaşma

Dışarıdaysan

Tatmak istiyorsan paylaşmanın küçük mutluluğunu

Sevincini bir arada olmanın

Bir çay ocağında buluşursun dostunla

Sinemaya falan gidersiniz

Ya da ne bileyim

Balık ekmek yersiniz sahilde

İçerdeysen

Sırtınızı verip bir duvara

Birer sigara yakarsınız mesela havalandırmada

Bakışlarınızda hüzün

Düşünceleriniz sevdalara asılı

Telaşlı bir hafiflikle seğirtirken yel

Taşırken akasyanın baygın kokusunu koğuşa

Özgürlük tutkusu yakarsa yüreğini birden tarifsiz

Yalancı bir yumruk çıkartısın belki dostun omzuna

Gel dersin

Birlikte dökelim bugün çöpü

Bu akşamüstü

                               Ali TÜRER (Balıkesir 1981)

Kuşkanadı

Kuşkanadı

Kızışıyor kör kapılar gerisinde

Sönmek için yola çıkmış kireç dağları

Dolaşıyor uyuşuk uyuşuk ılık sarı sularında

Can sıkıcı bir akvaryumun düşünce balıkları

Bilgi taşı

Bilinç taşı

Çırpındıkça kuşkanadı

Sincap hala ürkek

Cömert ve dingin meşe ağacında

Daldan dala atlıyor her rüzgâr vurduğunda

Boyatmış arsızca yalnızlık toprağında

Kuşkunun ayrık otları

İnanç taşı

Güven taşı

Çırpındıkça kuşkanadı

Yarış atı bulmalı güçlü kaslarında

İpi göğüsleyecek son bir çaba

Ayağa kalkmalı ceylan

Kuşa kurda yem olmadan

Kararlılık

Direnç taşı

Çırpındıkça kuşkanadı

Ele ele vermiş baskı aşağılama

Kör olası sağır duvar

Soldurmaya ahdetmişler

Yürek çiçeklerini

Moral taşı

Yaşam taşı

Çırpındıkça kuşkanadı

                                       (Gonca, 1983)

Kadınlar anlamaz

Kadınlar anlamaz

Erkekler neden şiir yazamaz

Sperm düştüğünde dölyatağına başlar kavgası

Duygular oluşur meydan okurken

Ekmeği taştan biz çıkarırız

Ağlamak size yakışır

Kadın olur ana olursunuz

Acınız mutluluğa dönüşür

Biz ise acı çektikçe kahraman

Çektirdikçe yiğit

O yüzden ikiyüzlüdür dokunmalarımız

Gücümüzü hissettirebildiğimizi hissettikçe yaşarız

Kadınlar anlamaz

Nelere katlanır erkekler

                                     Ali TÜRER (Haziran 2010)

SON MEKTUP

SON MEKTUP

Canım

Son gönül yorgunluğum

Karanlık ve havasız kalmıştım ya nicedir.

Bir anda doluverdi odama cıvıltıların, kokun, acıların ve tadın

Canım

Yalnızlığı paylaşmaktı amacın

Ama bir türlü kapını sevdaya açamadın

Oysa sevginin soluğuna tutmadan yalnızlık dağılmaz

Biliyorum, sorun geçmiş can kırıklıkların.

Ama bu kırıklar üzerinde de sevda yol almaz

Canım

Hani bazen eşli okeye çağırırdın

Senin oyun ortağın olmak da ne zevkti

Kıpır kıpır bir yürekle otururdum karşına

Ama artık çağırma boşuna

Oyuna gelmeyeceğim.

Herkes kendine oynanacaksa

O başka.

                            Ali Türer (5 Haziran 2010)

Aklını çelen yalancı baharlardı

aklını çelen yalancı baharlardı

bastırılmaya alışık

açığa çıkmaya muhtaçtı duyguları

bir sabah baktı ki kara buğu dağılıyor

ılık nefesiyle tatlı tatlı okşuyor geleceğin taşıyıcısı başını

umutlandı

zamanıdır dedi, zamanı

damarlarına yürüdü toprağın kanı

dallarında güç

gözleri çiçek çiçek

kuşların dillerine düştü neşesi

fakat izin veremezdi kara kazan kazıyıcılar

görevini yapmalıydı cehennem bekçileri

birdenbire

üstüne çöktü mü bir kabus,

zorba mı zorba

fırtınalarla geldiler yeşilin düşmanları

dağıldı bereketli duyguların harmanı

döküldü birer birer

bir başka bahara kaldı umutları

                    yalnızlığa düştü kolları

                                                                        ALİ TÜRER (1983)

Elin titremesin emi

De ki

ağrılar sancılar içindesin ölümün bir topuk gerisinde

Zaman hadi dedi

Ve senin hesabı çıkarıp defteri kapatman gerekli

Elin titremesin emi...

                                   ALİ TÜRER (Haziran 2010)

Yeter diyor akıl

Yeter diyor akıl

Dindir şu gönül çırpıntını

Senin tokan mı toplamalı

Başka ellerin dağıttığı saçları

Bak

Deli rüzgârlara çoktan kaptırmış gül kokusunu

Başka göllerin sularında oynaşmada her gece ay ışığı

Kim bilir hangi kızgın kumsallara dökülmede ıslak saçları

Peki ama hangi çağlayan seçmiş ki yatağını

Hangi güç durdurabilir gökyoluna çıkmışı

Nasıl temizlenir ki sevdanın ayrık otları

Kafesinin mahkûmu olmuşum gülüm

Işığınla uyanmış suyunla yıkanmışım

Sen sen diye atıyor yüreğim

Kaderine bağlanmışım

                   ALİ TÜRER (Temmuz 2010)

Tamamlanmamış Şiire Methiye

Tamamlanmamış Şiire Methiye

Seni yazmak bir ömre bedel

Yıldızına tutulmuş

Rüzgârınla savrulmuş

Sağanağında sırılsıklam olmuşum

İçtiğim su

Aldığım nefes

Yediğim ekmeksin

Seninle dolmuşum

Oturduğum sofra

Okuduğum kitap

Başımı koyduğum yastıksın

Bana el koymuşsun

Seni sayıklarım uyku aralarında

Sen dolaşırsın beynimin kıvrımlarında

Sözcük sözcük dökülür

İlmek ilmek dokunursun kalemimin ucunda

Seni tamamlamak umuduyla uyanırım her gün

Karabasanım

Kilit sözcüğümsün

Bir türlü arayıp da bulamadığım

                                              
                                                               ALİ TÜRER (2010)

Ezik

Ezik

Kabına sığmaz bir sevdaydı pınarların gözüne asılı

Suya hasretti dudaklar

Uğultusuna uyanırdı ormanın çocukları

Anlamını çözme çabası kaldı geride

Keşfedilmemiş derinliğin

Sırrına erişilmemiş cevherin      

Bir de dayanılmaz ağırlığı

Soğumaya yüz tutmuş yüreğin  

Tükendi vaat edilmiş yolculuklarda gençliği

       

                                         Ali TÜRER  (1998)

KIRIK

KIRIK

Daha ilk baharımızdı

Yetmedi dostluğun sarmaşığı

Kırıldık

Unuttu pınarlarını su veren

Kurt sofrasında dağıldı umudun çıkını

Özsuyumuza karıştı karayılan ağısı

Çamura bulandı mayamız

Ayrılıkların kardeşiydi hüzün

Kırık sazın burukluğuydu ozanda yaşanan

Yıldızını yitirmişti gökyüzü

Çaresizlik doğurganıydı aşağılama

Genç kız kâbusuydu gecenin siyahında yaşanan

Çiğnenmişti bir kez çiçek

Kuşku tuzağına düşmüştü umut

Yılgı törpüsüydü inançta işleyen

Bulanık sularda yitirdik yeşili

Korkunun sürüsüydü güttüğümüz

Yıkıntılarda büyüdü bencilliğin ayrıkotu

Grilerin gelişine sokuldu yalnızlık

                                       Ali TÜRER

Kimse bilmez nelere göğüs gerer kurtarıcılar

Kimse bilmez nelere göğüs gerer kurtarıcılar

Büyük ideallerin çocuğuyuz biz.

Peşimizdekileri güneşe taşımak kaderimiz.

Dişinle tırnağınla tırmanmalısın dorukları.

Hep bir rakip çıkar.

Bertaraf edilmelidir, biat etmeyen.

Rüştünü ispatlamak zorunda kalırsın yeniden yeniden.

Kutsaldır mücadelemiz.

Yüreklerimizde hırs.

Sınava koşullanırız

Nefretle bilenir gücümüz

Ufku karartır çiğlikler.

Can da alınır, can da verilir dava uğruna.

Meydanlara indikçe öfkemiz

Yılana döner dilimiz.

Sıradanlaşır dokunmalar.

Yitirdikçe maharetini eller.

Zordur kurtarıcının hayatı

Kimse bilmez nelere göğüs gerer kurtarıcılar

                                                                                                
                                                                                                      ALİ TÜRER

SORGU YORGUNU

SORGU YORGUNU

Uzanıverdi sorgu yorgunu

Düşünce kemanı suskun

ilk soluk alışı duyuldu hücrenin nemli tabanında

Örste dövülüp suda dinlenen çeliğin

'Benim meskenim dağlardır'

(Ah şimdi bir dışarıda olsa)    

Çok geçmedi

Dolaşmaya başladı umudun özsuyu ılık ılık damarlarında

Ve öfkenin çalar saati başladı kurulmaya

Bunca acı bunca çile

Bırak damıtılsın gönlünce bilincin imbiğinde

Bir damla

Bir damla daha

Değil mi ki mayaladın inançla

Bak nasıl kabarır umut nasıl kabarır

İnatla

                                Ali Türer (Mayıs 1981)

Not: Bu şiir 12 Eylül darbesinin ardından Gayrettepe Emniyet Müdürlüğü’nün altında, insanlık dışı yaşamın sürdüğü o tutuklu odalarından birinde yazılmaya başlandı.

BİR SORGU MEMURUNUN NOT DEFTERİNDEN

BİR SORGU MEMURUNUN NOT DEFTERİNDEN

Gözbağı başa geçende oyuncağa döner en dişlisi

O artık senin

İster kes parçala, ister vur dağıt

Islak, yorgun bir çamaşır gibi as başucuna

Ya da acele etme önce hazırla

Çaresizliğin ağıyla sar iyice

Suçluluğun öksesine tutulmalı

Yalnızlığın kör kuyusunda büyümeli gözleri

Gözlerinde ökseye tutulmuş serçe çaresizliği

Bilmeli efendinin kim olduğunu

Zevk, tırmanırken yavaş yavaş yokuşunu

Çığlık çığlık inip kalkmalı göğüs

Çoğu öter

Doyumun isteksiz rahatlığı gelir ardından

Şekilsiz bir malzeme kalır geriye

Bazen de

Ötmedi mi ötmez hergele

Uzar ha uzar

İfrit olur, kahrolursun

Bir daha, bir daha...

Kâbusa döner bu işkence sana

                                               Ali TÜRER (Mayıs 1981)

KIRIK

KIRIK

ayrılıkların kardeşimi

hüzün

kırık sazın burukluğu mu ozanda yaşanan

yıldızını yitirmiş gökyüzü kararmışlığı mı

aşağılama

çaresizlik doğurgacı mı

kadına dönen genç kız kabusu mu

      istenmeyen gecenin siyahında yaşanan

çiğnenmiş çiçek umarsızlığı mı

kuşku

yılgı törpüsü mü inançta işleyen

Umutsuz

Umutsuz

Kırık baharları sırtlayamazdı dostluğun sarmaşığı

Özsuyumuza karışmıştı karayılan ağusu

Yıkıntılarda boy attı bencilliğin ayrıkotu

Kurt sofrasında dağıldı umudun çıkını

Unuttu pınarlarını su veren

Çamura bulandı mayamız

Korkunun davarlarıymış bunca yıl güttüğümüz

Bulanık sularda kayboldu yeşil

Grilerin gelişine sokuldu yalnızlık

KIRIK

Kırık baharları sırtlayamadı dostluğun sarmaşığı

Özsuyumuza karışmıştı karayılan ağusu

Yıkıntılarda boy attı bencilliğin ayrıkotu

Kurt sofrasında dağıldı umudun çıkını

Unuttu pınarlarını su veren

Çamura bulandı mayamız

Korkunun davarlarıymış bunca yıl güttüğümüz

Bulanık sularda kayboldu yeşil

Grilerin gelişine sokuldu yalnızlık

                                                                        

                                                                 ALİ TÜRER (1983)

Bu şiir, büyük umutlarla çıkılan yolda yürek kırıklığı yaşayanların içine düştüğü duygusal karmaşayı betimlemek için yazıldı.

Yanlış aramakla geçti ömrü

yanlış aramakla geçti ömrü

kusurun penceresinden baktı İnsana

tanıdığını sandı

zaafın soluğu

         söndürünce mumunu

karamsarlık, yılgı         

         kararan yüreğe bağdaş kurdu oturdu

armudun sapı, üzümün çöpü         

         derken,  küstü yaşama

o gün bugün

          öğünüp durur yalnızlığıyla

                                                             
                                                      ALİ TÜRER (1983)

Su Yolunda Kırıldı Gençliği

Su Yolunda Kırıldı Gençliği

Başını gökyoluna koymakla öğündü bunca yıl

Göğsünü fırtınalara gerdi

Sel sularına direndi

Işık tuttu arkasında biriken kalabalıklara

                  

Pusudaydı

İzin vermedi yaşamın kırağı

Suyolunda kırıldı gençliği düştü kuytuluklara

Soluksuz ve uykulu

Öğüttü inancını tutukluluğun değirmeni

Umudunu un ufak etti

Terk etti kovanını düşünce arıları

Kuşkunun böcekleri kemirdi güven çiçeklerini

Şimdi

Yalnızlığı büyümede geceleri

                                          ALİ TÜRER (1983)

Şiire Dair

Şiire Dair

Yok dostum.

Yürekteki ışığın kâğıda düşebilmesi yetmez

Yağmur ne kadar sağanak yağsa

Ne kadar deli aksa da nehir

Gelse de bütün renkler bir araya gökkuşağında

Doğa şair değil.

İnsan eli değmeli

Şair

Narına yanmadan ateşi avucuna alabilmeli.

Sevdanın göz bebeğindeki ışığa bir ad koyabilmeli

Tayfunlar, çağlayanlar, volkanlar

                 kalemi efendi bilmeli

Sihirli imbikten düşen her damla

                               iz bırakabilmeli

İnsan eli değmeli

                                                      Ali TÜRER(Mayıs 2010)        

Utandım

yine bir patlama sesi geldi derinden

söndü fenerler

ekmek çıkarmak için inmişlerdi

kömüre döndüler

kor olup yüreklere düştüler

baktım

is içindeydi ellerim

utandım.

Not:Tarih 20 Mayıs'ın 2010 Zonguldak'ta ki grizu patlamasında 30 mdenci öldü. Yine ihmal, yine madenciler, yine arkadan yakılan ağıtlar. Madencilerin bu çilesi ne zaman bitecek!

Ayrılıkların kardeşimi hüzün

ayrılıkların kardeşimi

                     hüzün

kırık sazın burukluğu mu ozanda yaşanan

yıldızını yitirmiş gökyüzü kararmışlığı mı

çaresizlik doğurgacı mı

                     aşağılama

kadına dönen genç kız kabusu mu istenmeyenin siyahında yaşanan                    

çiğnenmiş çiçek umarsızlığı mı

umut tuzağı mı

                         kuşku

yılgı törpüsü mü inançta işleyen

                                                                   Ali TÜRER (1983)