Bir pergelin ayakları gibiydik
Pervanesiydik birbirimizin
Kâbe’siydik
Ben sınırları çizdim
Sen yükü çektin
Dost değildi yaşadığımız çağ
Düşmemizi bekledi köşe başında çakallar
Çatladı fırtınalarda dudaklarımız
Parçaladı ellerimizi kayalar
Kavga da ettik
Acı da çektik
Ama hep buluştu ellerimiz
Birlikte çektik suyu kuyudan
Kilit taşımdın
Sağlam durdukça yerinde
Dağları sırtımda taşırdım
Ama düşüverdin gülüm
Düşüverdin zamansız
Tamamlanmamıştı oysa henüz dairemiz
Kolu kanadı kırık pergel gibi kaldım çaresiz
Ali TÜRER (Haziran 2010)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder