KIRIK
Daha ilk baharımızdı
Yetmedi dostluğun sarmaşığı
Kırıldık
Unuttu pınarlarını su veren
Kurt sofrasında dağıldı umudun çıkını
Özsuyumuza karıştı karayılan ağısı
Çamura bulandı mayamız
Ayrılıkların kardeşiydi hüzün
Kırık sazın burukluğuydu ozanda yaşanan
Yıldızını yitirmişti gökyüzü
Çaresizlik doğurganıydı aşağılama
Genç kız kâbusuydu gecenin siyahında yaşanan
Çiğnenmişti bir kez çiçek
Kuşku tuzağına düşmüştü umut
Yılgı törpüsüydü inançta işleyen
Bulanık sularda yitirdik yeşili
Korkunun sürüsüydü güttüğümüz
Yıkıntılarda büyüdü bencilliğin ayrıkotu
Grilerin gelişine sokuldu yalnızlık
Ali TÜRER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder