Çocuğum

Gökyoluna çıkmaya sevdalıydı iki sarmaşık
Toprak sertti, taşlıktı tutunacakları dal yoktu
Ne çileler çekildi buluşmak için
Hapisler, işkenceler, parasızlık bir de dışlanmışlık,

Beklenmedik bir bahar sürgünü gibi
Üzüm gözlerin sincap ürkekliğinle girdin hayatlarına
Yeni bir ülkeye ayak basmış kâşif gibiydin
Şaşkın ve meraklı

Şanslıydın
Yaşam alanın oldu sevginin sarmaşık kolları
Kaynakların gözünden aldın pınar suyunu
Doğanın sofrasından seçtin özgürce fesleğen kokunu
Yakamozlanan gökyüzünde buldun yıldızını

Çocuğum
Bu orman acımasız
Bulandırma pınarının suyunu
Yalancı sarmaşıklara uzanmasın dalın
Kokun korusun seni türlü sinekten
Üfleyerek iç çayını
Sakın kendini ihanetten

Ekim 2011

Baba Evini Ziyaret

Şurada bir hasır olurdu üstünde kilim

Betonda asma yapraklarının oynaşan gölgesi

Duvarın üstünde tembel tembel esneyen bir kedi

Ya kese kâğıdı çirişler, ya da bir şeyler ayıklardı babanın iri sakin elleri         

Dallarda ayvalar narlar başına değdi değecek

Avluda sevilmeye hasret yalnız bir çocuk.

Mutfaktan annenin sesi gelirdi hep öfkeli

Artık duvar diplerinde fesleğenler yok

El atıldığında kokusunu cömertçe salacak

Çeşmenin kurnası susmuş

Karşılamıyor merdivenden inenleri

Duvarlar çökmüş

Ağaçlar kuru

Ama avlu, şimdi daha huzurlu

DUA

Bir ses oldum sessizlere eş oldum

Defterine elif elif düş beni

İplik oldum kökboyandan renk aldım

Tezgâhına ilmek ilmek kur beni

Sarıçiçek olup gökyoluna sürüldüm

Arı olup öz balına kat beni

Depremine tutuldum divane oldum

Gönül terazine al tart beni

Emrah’ın dağından düşmüş cevherim

Oduna tut erit, örsüne al döv beni

Bin bir çileden aldım demimi

Hamuruna maya maya kat beni

Göç yoluna düştüm perişan oldum.

Kervanına dost dost diye al beni

Yaprak oldum yar dalına tutundum

Seherde çiyin çiyin sar beni

Demelerden ılgın ılgın süzüldüm

Mecnun kadehinden dua dua iç beni

                                          Kasım 2011

Gökkuşağı

Bugün doğum günüm
Mavileşmiş umut
Yeşillenmiş huzur
Kırmızıya dönmüş tutku

Gökkuşağın oldum gülüm
Yola çıktım sana doğru
Bir dilek tut
Hasretin bitti
                               (1.12.2011)

Bir yalnızlık hikayesi

Aklını çelen yalancı baharlardı
Bastırılmaya alışık
Açığa çıkmaya muhtaçtı
Duyguları

Bir sabah baktı kara buğu dağılıyor
Ilık nefesiyle okşuyor başını geleceğin taşıyıcısı
Umutlandı
Zamanıdır dedi zamanı

Damarlarına yürüyünce toprağın kanı
Dallarına güç geldi
Gözleri çiçeklendi
Kuşların diline düştü neşesi

Fırtınalarla geldi yeşilin düşmanları
Çöktü üstüne bir kâbus, zorba mı zorba
Dağıldı bereketli duyguların harmanı
Döküldü umutları

Yalnızlığa, yalnızlığa düştü kolları