Şurada bir hasır olurdu üstünde kilim
Betonda asma yapraklarının oynaşan gölgesi
Duvarın üstünde tembel tembel esneyen bir kedi
Ya kese kâğıdı çirişler, ya da bir şeyler ayıklardı babanın iri sakin elleri
Dallarda ayvalar narlar başına değdi değecek
Avluda sevilmeye hasret yalnız bir çocuk.
Mutfaktan annenin sesi gelirdi hep öfkeli
Artık duvar diplerinde fesleğenler yok
El atıldığında kokusunu cömertçe salacak
Çeşmenin kurnası susmuş
Karşılamıyor merdivenden inenleri
Duvarlar çökmüş
Ağaçlar kuru
Ama avlu, şimdi daha huzurlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder