Bir yalnızlık hikayesi

Aklını çelen yalancı baharlardı
Bastırılmaya alışık
Açığa çıkmaya muhtaçtı
Duyguları

Bir sabah baktı kara buğu dağılıyor
Ilık nefesiyle okşuyor başını geleceğin taşıyıcısı
Umutlandı
Zamanıdır dedi zamanı

Damarlarına yürüyünce toprağın kanı
Dallarına güç geldi
Gözleri çiçeklendi
Kuşların diline düştü neşesi

Fırtınalarla geldi yeşilin düşmanları
Çöktü üstüne bir kâbus, zorba mı zorba
Dağıldı bereketli duyguların harmanı
Döküldü umutları

Yalnızlığa, yalnızlığa düştü kolları